داستان ژاندارک شیراز

وقتی که هنوز نوجوان بود با قدم کردم سالن های مراسم و مکان های برگزاری برنامه های تشریفاتی، سعی در تعیین فاصله شخصیت ها تا لنز دوربین رولیفلکس، - برای آن دوران ابداع کننده یک نوآوری در ثبت تصاویر بر نگاتیو بود؛ کاری که با توفیق همراه شد و او را چند گام در مسیری که انتخاب کرده بود، جلو برد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، در روزگاری که عکاسی خبری با دوربین های نه چندان راحت رولیفلکس و فلش های بزرگ انجام می شد، ثبت تصاویر رویدادها آن هم در لحظه، کار ساده ای نبود.

رویداد در لحظه خلق و تمام می شد و او مانند دیگر عکاسان باید تصویرش را ثبت می کرد بدون اینکه امکان دیدن تصویر قبل یا بعد از ثبت را به راحتی داشته باشد.

عکاس خبری برای ثبت تصاویر ناچار به فُکسْ دوربین متناسب با سرعت حرکت شخصیت های رویدادی است که تصاویر او باید راوی داستانشان باشد؛ آن هم در دوران دوربین های بزرگ و سنگین مکانیکی و آنالوگ.

این جا بود که عکاس نوجوان فکری به ذهنش خطور کرد و از همان آغازین روزهای کاری سرگرم متراژ کردن سالن ها با قدم های خود شد چرا که این کار او را قادر می کرد سرعت لحظه عملکرد دوربین را با سوژه ی در حرکت تنظیم و تصاویرش را ثبت کند؛ تصاویری بی نقص که بی آنکه بداند نامش را ملکه ذهن مسئول وقت روزنامه اطلاعات کرد و او مشغول به کار شد.