نقدی بر منتقدان ادبی ایران

ایرج پارسی نژاد نگاهی دارد به برخی چهره های نقد ادبی در ایران؛ از آخوندزاده تا شفیعی کدکنی.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، این نویسنده و منتقد ادبی که کتاب های روشنگران ایرانی و نقد ادبی ، فاطمه سیاح و نقد ادبی ، احسان طبری و نقد ادبی ، نیما یوشیج و نقد ادبی ، خانلری و نقد ادبی ، علی دشتی و نقد ادبی ، ملک الشعرای بهار و نقد ادبی و زرین کوب و نقد ادبی را در کارنامه خود دارد بر تاریخ نقد ادبی در ایران مروری داشته است که متن آن را در پی می خوانیم.

میرزا فتحعلی آخوندزاده در 1283/1866 با نوشتن قرتیکا (کریتیک) از قصیده سروش اصفهانی، شاعر دربار ناصری انتقاد کرد و معیارهای تازه ای را در نقد ادبی مطرح کرد که پیش از او متداول نبود.

او در تأثیر افکار و آثار نویسندگان نواندیش روسی نقد مضمون را جانشین خرده گیری های لفظی کرد و مقوله انتقاد از ادبیات را از محدوده سنتی خود، که بحث درباره صنایع بدیعی و لفظی کلام بود، خارج کرد و به نقد و سنجش در ارزش موضوع و شیوه بیان کشاند و بر طرح مضامین فکری و اجتماعی و اخلاقی در آثار ادبی تأکید کرد.

آخوندزاده برای نخستین بار در تأثیر نقد اجتماعی مسئله تعهد نویسنده و شاعر را در خدمت به جامعه یادآور شد و در این زمینه تا آن جا پیش رفت که ادبیات و هنر را وسیله تذهیب اخلاق شناخت.