آشِ شورِ والیبال صدای آشپز را هم درآورد

جام جهانی والیبال با هشتمی برای ما تموم شد، اما خیلی حرف ها برای این فدراسیونِ بی در و پیکر (به قول پاسور تیم ملی) داشت و کار برای والیبال ایران تازه آغاز شد! اگر رییس داشتیم حتما به ایگور کولاکوویچ مشورت می داد تا تیم با این ترکیب به ژاپن نرود، با امتیاز 12 مقابل آمریکا نبازد و همچنین بعد از سال ها آقایی در آسیا، با این همه بضاعت و قدرت والیبالی مان مقابل ژاپن شکست نخوریم، ای کاش آقای کولاکوویچِ نتیجه گرا در جام جهانی یا قهرمانی آسیا ترکیبی صد در صد جوان را اعزام می کرد تا حداقل به یکی از اهدافی که گفته بود (تربیت نسل جدید) برسیم.

اصلا یادمان نمی رود که در جام جهانیِ امسال باز هم گرفتن یک ست از چین و ژاپن برای مان آرزو شد! البته شنیدیم که کولاکوویچ در برخی مصاحبه هایش گفته است، گوش خود را روی منتقدان بسته است و کاری به حرف های آن ها ندارد! پس با این اوصاف نباید از موسوی توقع داشت که به علت مسائل شخصی تیم را در جام جهانی همراهی کند و جریمه چندین دلاری روی دست فدراسیون نگذارد و به یک باره از لهستان برای بستن قرارداد باشگاهی سر در نیاورد.

کاش کولاکوویچ فقط به یک سوال ما جواب بدهد و آن سوال این است که مجتبی میرزاجانپور، محمدجواد معنوی نژاد و مرتضی شریفات کجا هستند؟ چرا در فهرست اولیه نام 2 بازیکنی را نوشت که طبق قانون فدراسیون جهان