سفری کوتاه به تنهایی پرهیاهوی عباس کیارستمی

«احساس تنهایی خیلی باشکوه است.

تنهایی به تو امکان حضور در هر جایی را که می خواهی می دهد؛ با تخیل در تنهایی با هر آدمی می توانی گفت وگو کنی؛ هر وقت دلت بخواهد.

- احساس تنهایی خیلی باشکوه است.

تنهایی به تو امکان حضور در هر جایی را که می خواهی می دهد؛ با تخیل در تنهایی با هر آدمی می توانی گفت وگو کنی؛ هر وقت دلت بخواهد.

هر جوابی از جانب او می توانی به خودت بدهی.

می توانی تنها به قاضی بروی و خوشحال برگردی.

ولی چطور می توانی با آدم دیگری چنین کاری بکنی؟ من در تنهایی آدم بهتری هستم.

همان طور که درخت در تنهایی درخت تر است، به نظرم آدم در تنهایی آدم تر است.

می دانم که من در تنهایی دلیلی برای دروغ گفتن ندارم.

(عباس کیارستمی) اینجا همه چیز اثری از تنهایی و آرامش دارد؛ البته از هنرمندی که می گفت با صدای رشد علف ها از خواب می پریده است، جز این هم نمی توان انتظار داشت.

اینجا پر است از نقاشی هایی که روایت گر طبیعت های آرامند؛ مناظری که انگار هیچ انسانی هیچ گاه به آنها پا نگذاشته است.

بسیاری از ما نمی دانستیم که عباس کیارستمی علاوه بر فیلم سازی و عکاسی، نقاشی نیز می کرده است.

اما حتی اگر ندانسته هم به نمایشگاه نقاشی های او می رفتیم، قابل حدس بود که این آثار رنگ و بویی از او و نگاهش دارند؛ آرام، ساده و بدون تکلف.