«چنارستان» نام دیگر تهران بود/ماجرای نذر درخت میوه و حاجت گرفتن تهرانی های قدیم

تهران پیش از آن که دارلخلافه شود قریه ای خوش آب و هوا در دامنه های البرز بود.

باغ ها در دل شهر نبودند بلکه شهر به قاعده ای خرم بود که گمان می بردی آن را در بطن باغی پدید آورده اند.

- گروه تفریح و نشاط؛معصومه اصغری: یادمان نرود که نام دیگر تهران چنارستان بود و در هر کوی و برزن و محله ای سایه سار این درختان  سالخورده که مردم کوچه و بازار حضورشان را مقدس می دانستند جان پناه عابران آفتاب خورده معبرها می شدند.

  آن روزها هنوز خبری از محله های عمودی نبود و هر خانه ای در اندرونی و بیرونی اش حیاط و و ایوان و هشتی وحوض و باغچه ای داشت که دلگشای اهل خانه ومهمان های گاه و بیگاه آن می شد.

گلدان های شمعدانی حوض های فیروزه ای را قاب می گرفتند و در هر فصلی همسایه ای میوه نوبرانه درخت خانه اش را در سبد های کوچک جا می داد و روانه خانه همسایه اش می کرد.

آسمان سربی این روز های پایتخت در بیشتر روزهای آن سال ها صاف و بی حتی یک لکه ابر بود.

آفتاب از نیمه بهار جان می گرفت و دست از مایل تابیدن برمی داشت و همین تابش تند خاصیت زودرسی به میوه درختان تهران می داد.

تعداد این درخت ها در برخی محله ها از تعداد آدم های ساکن در آن بیشتر بود و اهالی شهرهای دیگر آن محله را با میوه های آب دار و ترش و شیرنش به خاطر می سپردند.