دوست دارم روی مرز داستان و ناداستان قدم بزنم

علی خدایی می گوید اثر داستانی اخبر وی با عنوان «آدم های چهارباغ» تلاش برای قدم زدن در مرز داستان و ناداستان است.

- علی خدایی می گوید اثر داستانی اخبر وی با عنوان آدم های چهارباغ تلاش برای قدم زدن در مرز داستان و ناداستان است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازدرباره این اثر و سبک و سیاق نگارش آن عنوان کرد: خیابان چهارباغ در زمره قدیمی ترین خیابان های شهر اصفهان و محل عرضه اولین های هر پدیده مدرنی در این شهر بوده است.

از سینما و هتل و کافه تا فروش اسباب و لوازم منزل و قنادی… آدم های که به اصفهان می آمده اند همیشه در چهارباغ دنبال چیزهای تازه بوده اند و همواره با آداب خاصی در خیابان حاضر بوده اند.

مثلاً با لباس نو و یا با پول کافی برای خرید کردن.

چهارباغ چیزی مانند خیابان فردوسی و نادری در تهران بوده و البته سابقه تاریخی بیشتری نسبت به آنها داشته است.

چهارباغ جایی است که نویسندگان زیادی از شاهرخ مسکوب تا هوشنگ گلشیری درباره آن نوشته اند و یا شعر سروده اند.

افرادی مانند صادق هدایت در هتل معروفش یعنی هتل جهان رفت و آمد داشته اند یا شاعری چون عارف.

با این مقدمه می خواهم بگویم در کتاب آدم های چهارباغ سعی شده تا آدم های در رفت و آمد یا مشغول در این خیابان نشان داده شوند و الزامی به بازگویی و یا تصویر کشیدن وجه تاریخی این مکان نداشتم.