بارش «برف» در ردیف کمال الدین اسماعیل، با صدای جلال الدین کزازی

قصیده «برف» کمال الدین اسماعیل اصفهانی، قصیده سرای بزرگ ایران که در زمان حمله مغول کشته شد، به همراه خوانش بخشی از آن با صدای میرجلال الدین کزازی، - بارش برف در ردیف کمال الدین اسماعیل، با صدای جلال الدین کزازی ایسنا - قصیده برف کمال الدین اسماعیل اصفهانی، قصیده سرای بزرگ ایران که در زمان حمله مغول کشته شد، به همراه خوانش بخشی از آن با صدای میرجلال الدین کزازی، استاد ادبیات دانشگاه در پی می آید: هرگز کسی نداد بدین سان نشان برف گویی که لقمه ای ست زمین در دهان برف مانند پنبه دانه که در پنبه تعبیه است اجرام کوه هاست نهان در میان برف ناگه فتاد لرزه بر اطراف روزگار از چه؟ ز بیم تاختن ناگهان برف گشتند ناامید هم جانور ز جان با جان کوهسار چو پیوست جان برف با ما سپیدکاری از حد همی برد ابر سیاه کار که شد در ضمان برف چاه مقنع است هم چاه خانه ها انباشته به گوهر سیماب سان برف زین سان که سر به سینه ی گردون نهاد باز خورشید پای در ننهد ز آستان برف .

گرچه سپید کرد همه خان و مان ما یا رب سیاه باد همه خان و مان برف وقتی چنین نشاط کسی را مسلّم است کاسباب عیش دارد اندر زمان برف هم نان و گوشت دارد و هم هیزم و شراب هم مطربی که برزندش داستان برف معشوقه ای مرکّب از اضداد مختلف باطن به سان آتش و ظاهر به .