مثل یک کوه بلند، مثل یک خواب کوتاه + ویدئو

«فرهاد از همه بیشتر به فکر مردم بود.

غصه قشر فقیر جامعه را می خورد.

خیلی دل رحم بود.

با این حال در سال های آخر عمرش هیچ وقت نتوانست به آن چه می خواست و دغدغه اش بود برسد.

- فرهاد از همه بیشتر به فکر مردم بود.

غصه قشر فقیر جامعه را می خورد.

خیلی دل رحم بود.

با این حال در سال های آخر عمرش هیچ وقت نتوانست به آن چه می خواست و دغدغه اش بود برسد.

تصور فرهاد تصوری ایده آل از موسیقی و هنر بود که با آن چه اتفاق افتاد زمین تا آسمان فرق داشت.

او و من عاشق ایران بودیم.

هیچ وقت نتوانستیم برویم و جایی خارج از این خاک زندگی کنیم؛ البته او مدت کوتاهی به لندن رفت اما برگشت.

اصلاً نتوانست تاب بیاورد.

نمی توانست جای دیگری زندگی کند و به قول احمد شاملو: چراغ او در این خانه می سوخت.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، این جملات بخشی از یادداشت زنده یاد تورج شعبانخانی ـ خواننده و آهنگساز ـ است که در سال 96 برای زنده یاد فرهاد مهراد نوشته شد.

نامش فرهاد مهراد بود.

29 دی ماه سال 1322 در تهران متولد و 9 شهریور 1381 در پاریس دار فانی را وداع گفت.

او هم می خواند، هم ترانه می سرود و هم ساز می زد و از خوانندگان صاحب نام راک در ایران بود.

سال هاست که از دوران حیاتش می گذرد اما همچنان صدایش نسل در نسل می گردد و ماندگار است؛ از آهنگ مرد تنها بگیر تا جمعه و گنجشکک اشی مشی .