روایت غلامعلی رجایی از دیدار با یکی از شهدای زنده هفتم تیر

امروز عصر چهارشنبه در یکی از سردترین روزهای زمستان سال 98 به عیادت شهید زنده ای رفتم، سیدی از تبار رسول خدا (ص)، سید محمد علوی تبار که خوزستانی ها و غیرخوزستانی ها او را به اسم آقای کیاوش می شناسد.

قبل از انقلاب نطق های پرطنین، کوبنده، پرهیجان و حماسی او در رادیو نفت آبادان زبانزد خاص و عام بود.

بعضی به دلیل همین نطق ها آقای کیاوش را شریعتی دوم می گفتند، که نه از تریبون حسینیه ای، بلکه از تربیون رادیو با مردم خوزستان و بلکه مردم سایر استان ها سخن می گوید.

در منقبت اهل بیت (ع)، در مبارزه با ستم و ظلم و لزوم قیام در برابر ظلم و دعوت به توحید و دعوت به اتحاد و وحدت و یگانگی ملت معتقد به اسلام و رسول گرامی آن.

استاد کیاوش در آستانه نود سالگی است و از شهدای زنده ی هفتم تیر.

ایشان در صحبتی که داشتیم به من می گفتند و در مصاحبه ای گفتند که من در زیر آوار صدای الله اکبر، لا اله الا اللّه و شهادتین دوستان خودم را در دفتر مرکزی حزب، در آن فضای پر از غبار و تاریکی، دود و آتش و گرما می شنیدم و صدایی به من گفت که تو به شهادت نمی رسی چون تو میخواهی زنده بمانی.

او ماند تا روایتگر مظلومیت شهدای هفتم تیر باشد که در راس آنان شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی بود.