افزایش شاخص امید به زندگی در اصفهان از دریچه مطالعات مرکز آمار

امید به زندگی در کنار سایر شاخص های اجتماعی، اقتصادی، جمعیتی، فرهنگی و بهداشتی به عنوان یکی از مهمترین شاخص ها در بررسی وضعیت توسعه انسانی کشورها به شمار می رود و شرایط کلی اقتصادی و اجتماعی یک کشور از نظر درجه پیشرفت را می توان در میزان عمر متوسط یا امید زندگی مشاهده کرد و برای پیش بینی های جمعیتی شاخصی تعیین کننده است.

امید به زندگی در بدو تولد، متوسط تعداد سال هایی است که انتظار می رود شخص از هنگام تولد زندگی کند و به طور عمده از شرایط اجتماعی و ویژگی های ژنتیکی فرد تاثیر می گیرد.

این شاخص نشان می دهد که هر یک از افراد متعلق به یک نسل معین تا پایان زندگی به طور متوسط چند سال عمر خواهند کرد و معیاری برای تشخیص متوسط طول عمر افراد یک جامعه است.

تاکنون بیشتر طرح ها در جهت محاسبه امید به زندگی استان ها بوده است و بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 شاخص امید به زندگی در استان اصفهان 77 سال بود.

بر اساس مطالعات مرکز آمار ایران، امید به زندگی در استان اصفهان در سال 90 در بین مردان 70.

9 و در بین زنان 73.

7 سال بود در حالی که این نرخ در کشور در بین مردان 71.

5 و در بین زنان 74 سال بود.

در سال 95 نرخ امید به زندگی مردان و زنان اصفهانی افزایش یافت و به ترتیب به 73 و 77 سال رسید.