پاسداشت یکی از دو زبان میهنی و بومی در گرو پاسداشت دیگری است

یک استاد زبان و ادبیات فارسی معتقد است، هر دو زبان میهنی و زبان بومی، زبان مادری ایرانیان است و پاسداشت یکی از این دو در گرو پاسداشت دیگری است.

- ایسنا/کرمانشاه یک استاد زبان و ادبیات فارسی معتقد است، هر دو زبان میهنی و زبان بومی، زبان مادری ایرانیان است و پاسداشت یکی از این دو در گرو پاسداشت دیگری است.

میرجلال الدین کزازی به مناسبت روز جهانی زبان مادری در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه زبان مادری نامی دیگر برای زبان بومی است، گفت: در ایران ما که از دیرترین روزگاران سرزمینی است که در آن تیره های گوناگون می زی اند، تیره هایی که همه خود را ایرانی می دانند، اما گاه گویش یا زبانی دیگرسان دارند، زبان مادری دو کارکرد و معنا می تواند داشت.

وی افزود: یک معنای زبان مادری در ایران، زبان مادری فراگیر است.

آن زبان، زبانی است که همه ایرانیان آن را به کار می برند، هنگامی که می خواهند با یکدیگر سخن بگویند یا در زبانی بسرایند و بنویسند که دیگر هم میهنانشان آن را بتوانند دریافت، در این کاربرد و معنا زبان مادری برابر می افتد با زبان میهنی و آن را می توانیم زبان مادری فراگیر بنامیم.

کزازی تصریح کرد: از سوی دیگر هر کدام از تیره ها و تبارهای ایرانی آنچنان که گفته شد می توانند به گویش بومی سخن بگویند که زبان فراگیر همگانی نیست و زبان مادری در ا�