دم فضای مجازی گرم

در گیرو دار هیاهوی اخبار آتش سوزی جنگل ها، برف و بوران، زلزله و اتفاقی خوشایند چون انتخابات که فرآیندش خود بار خبری مجزا می آفرید دیگر گمان نمی کردیم ویروس شوم کشورهای دور خود را به ایران برساند و در این میان گیلان، نشان قرمز و پرخطر کرونا دریافت کند، اما پیشآمد، خبر نمی کند و حال به هر دلیلی این بحران نمایان و دامنگیر شد.

خبرها بیش شد و رعایت نکات ایمنی فراگیر شد و خبر رسید راه چاره کم کردن ارتباطات است و شهرها یک به یک خالی شدند سفرها کم شد و مدارس به تعطیلات طولانی دچار شدند و ساعات کار کم و از تعداد نیروی کار کاسته شد.

فضای مجازی یکی از واژه هایی بود که نخستین بار ویلیام گیبسون نویسنده انگلیسی پیش رویِ داستانهای علمی تخیلی در سال 1984 بکار برد؛اما از سال 1372 که ایران به شبکه اینترنت پیوست و کم کم فضای مجازی جان گرفت اگر چه بواسطه کم آگاهی چالش هایی داشت اماچنان بر مذمتش رفت که مردمان به نوموفوبیا (بی گوشی هراسی) متهم گشتند ، هفته ها دسترسی ها بدان قطع شد و حتی قطع کامل و داخلی شدن اینترنت هم زمزمه شد.

اما دست بالای دست بسیار شد و پس از بحران های متعدد که آب خوش از گلوی مردمان سرزمینمان ربود و زخم های ناسوری بر روح و جانمان رفت کرونا بر گلویمان چنگ انداخت و همه ابعاد زیستی، اقتصادی، تعاملات و مبادلات را تحت تاثیر قرارداد و د�