پ مثل پرستار ، ب مثل درد !

در آخرین پست اینستاگرامش با عکس اعزام به آی سی یو نوشت : اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) جایی است که از کسی که تحمل دیدن در رفتگی رو نداشت آدمی ساخت که بهترین بیمار براش بیماری دارای در رفتگی بود، از کسی که با دیدن خونریزی زیاد فشارش می افتاد، آدمی ساخت که اولین نفر بودم کهدستم رو گذاشتم روی آئوریسم آئورت شکمی یک مصدوم تا برسیم به CPR ، جایی که دیگر دیدن sore های بیمار حالم رو بد نمی کرد جایی که دیگر نمی ترسیدم با مریض HIV، سل و هپاتیت سر و کار داشته باشم، شاید باورتون نشه ولی دیگه از مرده و مردن هم نمی ترسم.

کسی باورش نمیشه توی اون اورژانس شلوغ که بعضی اوقات نمی فهمیدی داری چکار میکنی ؛ آنقدر درس یاد بگیری و نترس بار بیای .

ممنون از همه همکارهای خوبم که هر وقت از ترس چیزی جا می زدم میومدند بهم یاد می دادند چه جوری به خاطر جون بقیه آدمها شجاع باشم.

حالا این صفحه از زندگیم تموم شد و صفحه دیگری رو باز کردم امیدوارم صفحه های زندگیتون پر از لحظه های ارزشمند باشه .

اما صفحه دیگری در زندگی نرجس گشوده نشد چرا که نه هشدارهای ضروری در مورد خطرات این بیماری به کادر درمانی داده شده بود و نه تجهیزات لازم از سوی متولیان بهداشت و سلامت در اختیار او و همکارانش قرار داده شده بود.