«جولایی» هنری رو به فراموشی

جولایی یا نساجی سنتی همچون سایر منسوجات کشورمان در حقیقت پاسخی است به نیازهای اولیه مردمانی که در جستجوی دستیابی به البسه، وسایل خواب، زیرانداز و موارد مشابه بوده اند؛ این هنرِ دستی در متن زندگیِ مردم به عنوان سجاده، رختخواب پیچ، لباس سنتی، پشه بند و زیرانداز رسوخ کرده بود.

در زبان کردی جولا به معنای تحرک و جنب وجوش است و نام این کارگاه نساجی را به دلیل جنب وجوش زیاد بافنده در هنگام بافت بر آن نهاده اند؛ بافت جولایی به صورت پراکنده در آذربایجان غربی به خصوص در جنوب استان ادامه دارد و در مناطق مختلف کشور تحت عناوین مختلف به نام های چادرشب بافی، جاجیم، شمدبافی، ماشته و موج بافی با نقوش متفاوت تولید می شود.

سابقه جولایی در مهاباد به گذشته های دور برمی گردد به طوری که در مقطعی از حرفه های رایج و مهم این شهر نیز به شمار می رفت اما طی چند دهه اخیر با تغییر شیوه زندگی و مصرف توسط مردم، بازار این نوع محصولات دستی از رونق سابق برخوردار نیست و دیگر از کارگاه های جولایی در گوشه و کنار این شهر صدایی به گوش نمی رسد.

معدود استادکاران باقی مانده نیز امروز به دلایل گوناگون یا کار نمی کنند یا تولید اندکی دارند؛ شماری از استادکاران به دلیل کهولت سن به آموزش تمایلی ندارند و علاقه مندان به یادگیری هم معدود هستند.