چهارنای نفس تازه ای در نی نوازی ایران

سی سال پیش هنگامی که برای اولین بار در یک ملودیکا دمیدم سعی کردم نغمه هایی را که در ذهن داشتم با آن بنوازم و تا اندازه ای هم موفق شدم.

صدای ملودیکا بسیار جذاب بود، چنان که خود را علاقه مند به موسیقی پنداشتم و با شنیدن صدای سازهای مختلف نی را مناسب حال خود دانسته و اقدام به تهیه آن کردم به امید آن که حداقل نغمه هایی را که با ملودیکا نواخته ام با نی بنوازم.

گرچه تلاش زیادی کردم ولی ممکن نشد و این سوال برایم پیش آمد که چرا نواختن نغمه هایی که با سازهای دیگر به سهولت انجام می شود با نی بسیار دشوار و در بیشتر موارد دلچسب نیست؟ برای یافتن پاسخ تحقیقات زیادی انجام دادم و دریافتم از سازهایی که به صورت صنعتی تولید می شوند می توان نت هایی صحیح و کاملا ژوست اخد کرد.

سازهایی مانند سنتور، تار و سه تار باید قبل از نوازندگی توسط استادی کوک شوند و پرده ها نیز تنطیم گردند؛ اما نی نواز هنگام نوازندگی می بایست نت های ژوست (لغت ژوست ریشه فرانسوی دارد و ارتعاشهای بوجود آمده نُتی بوسیله ساز و یا حنجره انسان چنانچه منطبق با فرکانس آن نت باشند را صدای ژوست گویند) و صحیح را به مدد گوش حساس و نفس مرتب اخذ کند.

در نی برای نواختن یک اُکتاو باید از ترکیب صدای اوج و غیث استفاده کرد؛ چون الگوی نی مرسوم در صدای اوج و بم فاقد نت فا است و همچنین برای اخذ بیشتر �