آخرین دیدار شهید اندرزگو و همسرش چگونه گذشت؟/ وی برای استقبال از امام چه لباسی تدارک دیده بود؟

شانزدهم ماه مبارک رمضان سال 57 بود و شهید سید علی اندرزگو آن روز حال و هوای دیگری داشت انگار می دانست که این رفتن بازگشتی در کار ندارد و باید دل از همسر و فرزندانش بکند.

- (1) حالش با همه روزها فرق داشت.

گاهی در حیاط قدم می زد و گاهی می نشست و با خود زمزمه می کرد.

دقایقی به همین منوال گذشت که بانویش(2) را صدا کرد و به او گفت: این بار با همیشه فرق دارد.

احساس می کنم ساواک به شدت مرا تعقیب می کند و می خواهد هر طور شده دستگیرم کند و من باید برای چاپ اعلامیه های امام به تهران بروم.

ایشان درباره آتش زدن سینما رکس آبادان اعلامیه داده است .

یک دست قبا و عبای نویی را که به تازگی سفارشش را داده بود به تن کرد و عمامه سیاهش را نیز بر سر گذاشت، سید که خود از زیبایی خدادادی برخوردار بود، زیبایی اش در قامت یک روحانی جوان بیشتر به چشم می آمد و دل از بانو می ربایید و از بس که سید مجبور بود برای فرار از دست ساواک به چهره های مختلف در بیاید و قیافه اصلی خود را پنهان کند، حالا بانو دیگر مطمئن بود که چهره واقعی آقا سیدش را نظاره گر است بی هیچ گریمی.

در همین رابطه بخوانید: سید علی لباسش را مرتب کرد و در آینه نگاهی به خود انداخت و بانو نیز محو تماشایش؛ چند لحظه بعد گفت: آقا می گویم چه خوب شد که این لباس را پوشیدید.