از هم نشینی با شهریار تا بلبل شرق

فرقی ندارد شهرام ناظری باشد یا عالیم قاسم اوف یا هر هنرمند دیگری، بزرگان ادب و هنر هر وقت که گذرشان به تبریز بیفتد، در خانه خسرو سرتیپی جمع شده و مهمان او می شوند.

- او را با شعرخوانی شورانگیزش در برنامه های مختلف می شناسیم که با حرکت دستانش و صراحت بیان، قدرت و لطافت واژه ها را به رخ شنونده می کشد.

خسرو سرتیپی، شاعر، نباتی پژوه برجسته و پژوهشگر ادبیات، هنر و فولکلور آذربایجان، زاده آبان ماه سال 1346 شمسی از خطه هنرپرور قره داغ و شهر کلیبر بوده و پس از اتمام دوران تحصیل در رشته تربیت معلم به استخدام آموزش و پرورش درآمده و از سال 1368 ابتدا در کلیبر و سپس در تبریز در کسوت معلم به تدریس پرداخته، او هر چند از شغل معلمی بازنشسته شده، اما با شعر و ادبیات و هنر زندگی می گند.

نیک بینی و مثبت اندیشی از ویژگی اشعار سرتیپی بوده و خودش می گوید حتی یک مورد منفی نگری هم در بین اشعارش به چشم نمی خورد.

بلاغت و شیوایی بیان او به قدری است که شنونده را بر سر ذوق آورده و مخاطب را گاه به گریه و گاهی هم به خنده وا می دارد و زبان گویا و بیان نافذش نقش ارزنده ای در شناساندن ادبیات و هنر آذربایجان داشته است.

از 14 سالگی با تکیه بر احساسش به شعر و هنر روی آورده و اولین شعرش را سروده است و بعدها پس از آشنایی با آثار داهیانه حکیم ابولقاسم نباتی، شیفته این شاعر ب