شهید هم مگر شهید می شود؟

چه می شود اگر همین امسال برگردی، دست آقا مهدی را هم بگیری بیاوری، با هر چه حاج احمد داشتیم زمان جنگ؟ غیرعادی رفتی! غیر عادی هم برگردی والا دق می کند «ملت شهادت» در فراق لبخندهایت، -  به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس، حسین قدیانی در یادداشتی نوشت: فقط چند ساعت از سال نو گذشته عجیب دلم هوس تو را کرده؛ 98 شد 99 و من هنوز هم رفتنت را باور نکرده ام! هیچ وقت رفتنت را باور نخواهم کرد، تا این که برگردی! هر روز از خودم می پرسم: یعنی واقعا حاج قاسم به شهادت رسید؟ و حالا فکر می کنم شهید هم مگر شهید می شود؟ کاش همین امشب ناگهان بیایی در قاب تلویزیون و همین طور بی مقدمه بخندی! از آن خنده ها که چشمانت را می بستی و باز می کردی و ناز می کردی و دل از ما می ربودی! از آن خنده ها که عطر شرق ابواخصیب داشت! از آن خنده ها که پر از رایحه خرازی بود! تو برمی گردی باز خنده به لب ما برمی گردد! ببین چقدر تنها شده ایم؟ آخرین اجتماع مان زیر تابوت تو بود! تابوتی که درونش فقط تو نبودی! همه دل خوشی های ما بود! و تو بردی با خودت آن همه را! باید هم تنها شویم مایی که ندانستیم قدرت را! تو در آن واحد، همه شهدا بودی! ما چشم همت را در نگاه تو می دیدیم! زبانت روایت فتح آوینی بود! خنده هایت پر از خرازی! غرورت غرور  حاج احمد! آرامشت مثل کاظمی! اخلاصت تمثیل باکری! راضی باش سردار! مرتب ادایت را در م