ای آشناتر از هر آشنایی

برادرم تو را در تنگ حاجیان و بان سیران و تاجیک در جبهه گیلانغرب زیارت کرده ام، سرباز سرافراز وطن، تو را در کوره موش، ریخک، پای بازی دراز و یا در پل داداش خان هنگامی که از زمین و آسمان گلوله می بارید، دوش به دوش قهرمانان همیشه جاوید ملاقات کرده ام.

برادرم، چهره ات چقدر آشناست، انگار تو را در میمک، در نی خزر و در مهران دیده ام، آنگاه که میدان های مین را پشت سر گذاشته بودید و بعد از 48 ساعت در زیر رگبار بی وقفه گلوله ها این چنین خواب رفته بودید.

عزیز دردانه وطن، تو را در نیزارهای جنوب، در نهر علم یا در نهر اسد، همان نهرهایی که شب هنگام از آن ها به اروند زدیم و به فاو می رسیدیم، تو را در شرق بصره آن گاه که بامدادان به خط دشمن زدیم و بعد از ساعت ها نبرد، فراخوانده شدیم که عملیات ایزایی و برای انحراف دشمن بوده است و تو پیکر مطهر همرزمت را بر دوش کشیدی و او را به پشت خاکریز خودی برگرداندی.

انگار تو را در کوچه، کوچه و خیابان به خیابان خرمشهر دیده ام.

نه، نه تو غریبه نیستی، تو آشناتر از هر آشنایی هستی، تو از قبیله خوبان و عاشقان و قافله نور هستی، چقدر چهره ات آشناست.

برادرم، تو از خیل فرشتگان سفید پوشی هستی که کارشان مجاهدت و کوچ غریبانه شان شهادت افتخارآمیز است و چه کسی باور می کند که این عکس خسته از کار و تلاش بی وقفه هفته های متمادی در د�