پرسشی که باید پس از کرونا به آن پاسخ دهیم

کاش بتوانیم اندکی درباره این همه گیری و همه گیری هایی که شاید بعد از این نیز بیاید بیندیشیم تا شاید اندکی از غرور دانایی و توانایی که جهان به آن دچار شده است و مخصوصاً از جهلی که به آن نام علم و دانایی داده می شود آزاد شویم و تنها در این صورت است که می توان .

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازجماران؛ رضا داوری اردکانی، رییس فرهنگستان علوم، در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: وقتی در آغاز دهه 40 طاعون کامو منتشر شد، یادداشتی درباره آن نوشتم.

طاعون صرفاً گزارش یک فاجعه نیست، بلکه مرحله ای در کار نویسندگی کامو است.

او که در افسانه سیزیف و در بیگانه از بی معنایی زندگی می گفت در حکومت نظامی و طاعون به امید و همبستگی نزدیک شد.

در پایان عمر نیز اعتقاد و اعتماد به انسان را از دست نداد و فکرش یکسره مشغول شر و گناه و بدآگاهی و مسئولیت آدمی بود.

او طاعون را نه یک بیماری بلکه به عنوان جلوه ای از شر که با وجود آدمی درآمیخته است تلقی می کرد.

شری که به نظر او مثل نظام جهان استوار و پابرجاست.

در اثر کامو، طاعونی که در شهر اوران الجزایر شایع شده بود به هیچ کس و حتی به کشیش شهر که بلیه را خواست خدا می دانست و نیز به مبارزی که همه عمر برای عدالت جنگیده بود رحم نکرد.

در پایان داستان این دکتر ریو رییس بیمارستان شهر بود که زنده ماند و می بایست امید به همبستگی و آینده ای را که ک�