افسانه واقعی ماه پری و شهیدی در آن طرف مرز

می پرسیم ننه مراد آرزویی نداری؟ می گوید: آرزو؟ یک آرزو دارم که بماند برای خودم.

یک آرزوی دیگرم هم این است بروم آن دنیا پیش مراد.

یک بار دیگر صورتش را ببینم.

- .

خیلی دلم برایش تنگ شده.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری مهر ، روزنامه کیهان نوشت: ماه پری بدیع دهقان، مادر شهید مراد بدیع دهقان فراتر از 60 سالش است، او را همه به نام ننه مراد می شناسند، انگار ننه و مراد دو جز جدانشدنی هستند؛ یک روح در دو جسم.

اما بازی های سیاسی و خط و مرزهای جغرافیایی او را از دردانه اش جدا کرده! دیوار مرزی که بین خاک ایران و افغانستان کشیده شده و صد البته که مرزها برای مشخص شدن قلمرو کشورها کشیده می شود اما چه کسی فکر می کرد که دیوار مرزی ایران و افغانستان بین مادر شهید و خطه ای از بهشت که پیکر پاک شهید در آنجا آرام گرفته جدایی بیندازد؛ که مادر شهید را هر روز رنجورتر و دلش را شکسته تر می کند.

صفحه فرهنگ مقاومت کیهان، این هفته قصه زندگی ماه پری را روایت می کند که خودش اینجاست، زابل، فلکه بسیج، خیابان هیرمند، اما دلش اینجا نیست، جا مانده آن طرف یک دیوار بلند، یک دیوار محکم که فاصله شده بین دو کشور و فاصله انداخته بین او و پسرش.

ماه پری، دلش را از خیلی سال پیش جا گذاشته سر مزار پسرش، سر مزار شهید مراد بدیع دهقان؛ مزاری که حالا مدت هاست آن طرف دیوار مرزی ایران و افغانستا�