حاج رضا به رضوان خدا رفت

حاج رضا از دیروز که خبر تلخ رفتنت را شنیدم، دلم برایت تنگ شده است و مدام با خود زمزمه می کنم کاش زمان به عقب برمی گشت و بار دیگر می آمدم و حرف های دلت را از شهدا و رزمندگان می شنیدم، - خبرگزاری فارس از تبریز، معصومه درخشان : هنوز هم صدای حاج رضا در گوشم است، 10، 12 سال پیش بود در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز در مراسم غبارروبی مزار شهدا با آن صدای رسا و با صلابت شعر می خواند و به جوانان دهه سوم انقلاب می گفت نسل بعد از نسل بعد از نسل من، مبادا زمان شهدا را با خود ببرد من و شما عقب بمانیم.

مبادا یادمان برود امنیت خود را مدیون خون سرخ کدام آلاله ها هستیم .

حاج رضا رضوانی با چند بیت شعر با آن صدای رسا در ذهنم ثبت شد تا اینکه در اولین روزهای  مهرماه سال 98 همزمان با هفته دفاع مقدس برای تهیه یک گزارش در منزل شخصی به دیدارش رفتم.

  با وجودی که کسالت داشت ولی با مهربانی و گشاده رویی پذیرایم شد.

  در کمال ناباوری دیگر از آن صدای رسا و با صلابت خبری نبود.

صدایش گرفته و محزون بود.

سرفه های خشک و خشکی گلو امانش را بریده بود هر چند به سختی حرف می زد ولی مشتاق تعریف کردن از شهدا و رزمندگانی بود که در هشت سال دفاع مقدس آسمانی شدند و در جواب بانوی مهربانش که می گفت حاج رضا دورت بگردم آرام باش و استراحت کن و کمتر حرف بزن با لبخند گفت این خانم خبرنگار از را�