پدری که هیچوقت به دست بی قرار «بهبود فریبا» نخندید

خبرگزاری فارس مازندران؛ سرویس اجتماعی ـ سمانه حضوری شغل شان پر است از فراز و نشیب، چالش، هیجان و لذت؛ شاید همین ویژگی هاست که باعث شده خیلی از پسربچه ها از همان کودکی آرزو کنند که پلیس شوند و دزد و پلیس اغلب، یک پای بازی های کودکانه آنهاست.

  هیجان شغل پلیس اگرچه برای بسیاری از جوانان جذاب است اما بیانگر خطرات ویژه ای نیز هست.

در مطالعه اکسل برد در سال1981، شغل پلیس به عنوان خطرناک ترین شغل معرفی شده است.

برخی از محققان نیز آن را همسطح مشاغل پرفشاری مانند کنترل ترافیک هوایی و گاهی به عنوان پرفشارترین شغل شناسایی کرده اند.

قرار گرفتن در معرض خطرات جانی، تهدیدهای فیزیکی و رویدادهای آسیب زا نظیر قتل، جنایت، کشتار، شورش و…، درگیری با مجرمان و جانیان خطرناک و ماموریت های غیرمترقبه، نمونه هایی از مواردی است که هرساله تعدادی از نیروهای پلیس با آن مواجه می شوند.

  علیرضا رضاییان هم یکی از همین پلیس هایی است که حدود 11 سال است با  جراحات روحی، روانی و جسمی ناشی از درگیری با اشرار دست و پنجه نرم می کند.

  جراحات پیش آمده از این درگیری باعث شده تا این پلیس شجاع و وظیفه شناس مازندرانی بقیه زندگی اش در رنج باشد و حتی رهام فرزندش که حالا 6 سال دارد، با درد و رنج های پدرش بیگانه نباشد.