همدلی و همدردی اجتماعی در مبارزه با بحران ها

نبود شفقت، انسان را گرفتار بی خیالی و نبود احساس مسئولیت در قبال دشواری ها و مشکلات شهروندان می کند و رنج آنان را به دنبال می آورد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری مهر ، متن زیر یادداشتی از حجت الاسلام سیدکاظم سیدباقری عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با موضوع همدلی و همدردی اجتماعی در مبارزه با بحرانها است.

شفقت، همدردی و همدلی با دیگران، یکی از سفارشهای جدی در اخلاق سیاسی اسلام است و وظیفه مردم، سمن ها، گروه های داوطلب و دولت اسلامی است تا با برنامه ریزی دقیق در جهت کاهش رنج شهروندان گام بردارد.

نبود شفقت، انسان را گرفتار بی خیالی و نبود احساس مسئولیت در قبال دشواری ها و مشکلات شهروندان می کند و رنج آنان را به دنبال می آورد.

حال آنکه التزام اخلاقی به این اصل، انسان را نسبت به سختی های جامعه حساس می سازد و از کرختی اخلاقی دور می کند.

آن سان که این امر را باید در میان شهروندان نیز فراگیر ساخت، چیره شدن این جمله مشهور و غیر اخلاقی که به من چه یا به من ربطی ندارد ، می تواند نشان از سستی اخلاق در جامعه باشد، حال آنکه در اندیشه و ادبیات دینی ما این امر رد و انکار شده است و مردم را نسبت به بی خیالی هشدار داده است.

این امر با وجود قدرت سیاسی و امکانات سخت افزاری و نرم افزاری گوناگون، اهمیت دو برابر می یابد.