بازخوانی اعتراضات سال های 96 و 98/ نظام را برای افق گشایی یاری کنیم!

اگر یک کارگر، قبل از انقلاب با 24 سال قسط دادن می توانست صاحب خانه شود، اکنون (در سال 1398) باید 137 سال قسط بدهد تا صاحب خانه شود؛ اگر در سال 58 با پس انداز 13 ماه دستمزدش می توانست یک پیکان بخرد اکنون در سال 98 با 46 ماه دستمزدش می تواند یک پراید بخرد.

- نوشتار در پیش رو، تحلیل اعتراضات آبان 1398 است که حاصل نشست های همفکری است که در اواخر سال گذشته در پویش فکری توسعه با صاحب نظران حوزه های مختلف، پیرامون آن حوادث داشته ایم.

البته تدوین نهایی مطالب با من بوده است و مسئولیت تمام آنها با من است.

قرار بود این متن را در اسفند 98 منتشر کنم اما با ظهور بحران کرونا، تصمیم گرفتم انتشارش را به تعویق بیندازم.

و سپس به درخواست مجله اندیشه پویا آن را برای چاپ در ویژه نامه نوروزی در اختیار آن مجله قرار دادم.

با این حال تصمیم گرفتم متن کامل☆ این یادداشت را امروز 11 اردیبهشت که روز جهانی کارگر است منتشر کنم.

چرا امروز؟ چون معتقدم یکی از حوزه های کاملا رها شده و بی دفاع و آسیب دیده در جمهوری اسلامی، حوزه کارگری است.

به گمان من پیامدهای اقتصادی و اجتماعی شیوع کرونا بعلاوه معضلات حوزه کارگری که سالهاست به نقطه بحران رسیده است و با رکود اقتصادی امسال بسیار تشدید و به نقطه غیرقابل پیش بینی خواهد رسید، ضرورت افق گشایی (پاردایم شیفت) که موضوع این نوشتار است، �