طفلکی معلم!

اگرچه هنوز در دفتر خاطرات شاگردان دیروز و مردان امروز، با عبارت «طفلکی معلم کلاس.

» مرور می شویم؛ تا بود همین بود که نباید می بود.

با این همه به دل نمی گیریم که نتوانیم بگیریم، - خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: حیدر تورانی عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، یادداشتی را در اختیار این خبرگزاری قرار داده است: نمی دانم چرا دلسوزی من، از آن جایی افزون شده و  پنداشت های من طعم غربت می گیرند که به جای شاگردان کرسی نشین و  پرورده گان ممتاز کسب و کار و پشت میز نشینان کند ذهن و قلم زنان و قلم داران تند ذهن و بلم رانان دریای مجاز، ما معلمان و استادانیم که غریبانه هر ساله در ایام هفته معلم هم را ستوده و آرامش می ستانیم!   دلشورانه نگاه مان به مقصد است که نکند بار بریزد و یار زیر بار بماند.

دل بشکند و لانه عشق فرو ریزد.

نوری بتابد و در پس پرده ها بماند! راستی  تا کجای راه نرفته ایم و تا کجای مقصد نرسیده ایم؟ تا کجا نیامدند و از کجا قال مان گذاشتند؟ تا کجا را نگفته ایم و از کجا نشنیده اند و از کی پنبه از گوش ها رفت و یار از هوش! شرم دارم این را بگویم که: نکند به جای الگو، آینه عبرت شده ایم؟! شاید وقت آن است تکانی بخوریم و طعامی، تکان ذهنی و طعام روحی، شمشیر ذهن مان را تیزتر کنیم و دل مان را به عشق آغشته تر، داشته های مان را وزن کن�