عشق کلاسیک /عشق آبکی

علی ربیعی در یادداشتی به مناسبت سالروز درگذشت حسین منزوی نوشت: من فکر می کنم، در جامعه ای افراد احساس خوشبختی می کنند که خود را قطره ای در دریای حمایت ببینند و دیگران را همچون کوه پشتوانه خود بدانند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازجماران؛ علی ربیعی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: سالروز درگذشت حسین منزوی شاعر زنجانی است .

منزوی را سه گانه دوست دارم؛ او آذری است و ترکی می سراید، همراه با عمران صلاحی، دو ستاره درخشان آسمان دودگرفته جوادیه هستند که حتما شبهایی را با سوت قطار بیدار شده اند! و سوم اینکه منزوی یکی از عاشقانه سراهای کم نظیر معاصر است.

امروز، خود را به غزلهایش مهمان کردم تا نقبی بزنم به گذشته و سالهایی که شعرهای شان را مشتاقانه دنبال می کردم.

حسین منزوی، مدتی همانند بسیاری از مهاجرین نسل اول ترک زبان که اطراقی در جنوب تهران داشتند، بچه محل ما شد.

عمران صلاحی در خاطراتش از آشنایی با منزوی و نشستن ترک دوچرخه او از جوادیه تا کانونهای ادبی می گوید: "منزوی راسوار بر دوچرخه در جوادیه دیدم و فهمیدم او هم با من هم محله ای است.

" وقتی محله ها هویت داشتند، بچه محل بودن مثل نسبت فامیلی محسوب می شد و می توانستی به هم محله ای بودن ببالی.