برای آخر یک داستان خرمشهری؛ برای پایان شش طبقه

آخرش هیچکدام از خرمشهری ها نفهمیدند صاحبان شش طبقه کی بودند و کجا رفتند و چرا هیچوقت سراغ ملک قدیمی برنگشتند؛ ساختمان تودرتویی که داستان های زیادی از توی دلش درآمد و آخر داستان، - فرو ریختن بود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، ساختمان سر خیابان مولوی 4، معروف به شش طبقه، آن زمان که داشت ساخته می شد قرار بوده در خرمشهر برای خودش کسی بشود.

خرمشهر، بندری پر رونق بود و قرار بود این ساختمان بلند در آن بندر ویلایی و آن آسمان آبی بی پایان، سری توی سرها در بیاورد.

محله های آن روزهای خرمشهر، محله هایی ویلایی و کم طبقه بودند که به سبک معماری دهه های شصت و هفتاد میلادی و با طراحی مهندسان آمریکایی شکل گرفته بودند و قرار بود شش طبقه، بلندترین ساختمان آن بندر دلباز بشود، ولی کار تمام نشد.

انقلاب می شود و بعد هم جنگ، و مالکان اصلی برای همیشه از خرمشهر می روند و بعد از جنگ هم یکی یکی خانواده های جنگ زده که به خرمشهر بر می گردند، در واحدهای خالی شش طبقه، خانه می کنند.

از این خانه ها در خرمشهر زیاد هست؛ بهشان می گویند تصرفی.

ساختمان در حال ساخت همان طور ماند تا دقیقا همین دیروز.

توی این همه سال، شش طبقه خیلی هم بیشتر از آنچه فکرش را می شود کرد، دوام آورد؛ به عنوان یک سازه نیمه ساز و رهاشده.