راز و نیاز با معبود از درون ماشین و بر فراز ارتفاعات دراک

راز و نیاز با معبود، در هر حال و هرکجا، دل را جلا می دهد؛ همینکه دل از جهان و جهانیان بِبُری و توجهت به سمت معبود جلب شود، زنگار آینه دل آرام آرام با قطرات اشک زدوده می شود؛ - ایسنا/فارس راز و نیاز با معبود، در هر حال و هرکجا، دل را جلا می دهد؛ همینکه دل از جهان و جهانیان بِبُری و توجهت به سمت معبود جلب شود، زنگار آینه دل آرام آرام با قطرات اشک زدوده می شود؛ سبک می شویی و انگار بالهایت برای پرواز آماده شده باشد.

می روی هرجا که دل تو را ببرد.

در این چند ماه اتفاقات تلخ کم ندیدیم! از صورت های کبود پرستاران و اخبار تکان دهنده مرگ به خاطر ابتلا به یک ویروس تا تا بیکاری دست فروشان و عرق های شرمی که بر پیشانی کارگران روزمزد می نشست.

اما اندوه صحن خالیِ خانه خدا حکایت پرغصه دیگری است که قلب را بیش از پیش می آزارد.

حرمی که در تنهایی و درماندگی ملجأ آدمیان است و حجرالاسودش مایه روسفیدی موحدان.

اما داستان شیراز را باید طور دیگری نوشت! مردمانی که مهر و همدلی جزء جدانشدنیِ فرهنگ و تاریخ دیرپایشان است و همانگونه که نگذاشتند سفره درماندگان خالی بماند، در شب های قدر هم با گستردنِ خان نیایش، غمگسار فرشتگانی شدند که در حسرت لبیک های بیت الله الحرام جبروت را اشک افشان کرده اند.