اینجا دارالوداع است و من خادم خداحافظی های آخرم

می گویند سرهنگ رنگین است و محتاطی و بدگمانی اش به مصاحبه.

گپ و گفت با مسئول معراج شهدا محال نیست اما وقتی پای گفتگو با رسانه پیش می افتد برای مجاب کردنش بخت لازم می شویم.

- گروه اجتماعی خبرگزاری فارس - بهشت خیابان عجیبی است.

نگاه از کتابخانه پارک شهر که بگیری با تماشاخانه سنگلج سربه سر می شوی.

ساختمان های هیبت دار شورای شهر و شهردای تهران را که رد کنی می توانی رفت و آمد های پر سر و صدا به پزشکی قانونی را دید بزنی.

کار ما به هیچ کدام از این همسایه های بی قرابت به هم نیفتاده.

قرار است پیچ یک کوچه ما را به سال های دهه 60 ببرد و آنجا رو به روی مردی نظامی بنشاند که قصه گوی خوبی نیست؛ اما محضرش و اصلا همین حاضری زدن 38 ساله اش در خدمت به شهدا اصل قصه است.

تا به حال وداعی داشته اید که آرام تان کند؟ اصلا ذات خداحافظی با قرار گرفتن جور در می آید یا نه؟ اینجا سال هاست در پس این ساختمان های کهنه و دست نخورده دل ها به مدد همان وداع آخر سربه تو تر شده اند.

اینجا خط پایان التهاب و هیاهوها و جستجوهای آدم هایی شده است که روزی عزیزترین شان با تمام غیرتش پا به خط مقدم جبهه ها کشیده است.

اینجا میعادگاه ملاقات دوباره با آن عزیزی است که رزمنده از میان ما رفته و با نام شیرین  شهید برگشته است.