قرار مشترک؛ من در میدان انقلاب و تو قبه الصخره !

احتمالا چندباری بین خطبه دست مشت می کنم و آزادی ات را زبان می گیرم؛ احتمالا تو هم چندباری زبان به شعار گرفتی و این وسط ها سربازان اسراییلی می آیند که متفرقتان کنند و کمی بعد بوی باروت است که در حلقت می نشیند و اشک آور در چشمانت! - حوزه تشکل های دانشگاهی خبرگزاری فارس، حساب تاریخ را داشتم که یادم نرود روزی را که هرسال بهم گره می خوریم و سد مقابل را فرسوده تر از قبل به عقب پس می زنیم.

هرسال یک قرار مشترک داریم! من صبح روز قرار چفیه بر گردن می روم میدان انقلاب.

تو صبح روز قرار چفیه را پوشیه کرده می روی سمت قبه الصخره، شاید هم به رسم این چند سال کمی زودتر از من 14 مه می روی شجاعیه در شرق غزه.

تو تحصن می کنی و من راهپیمایی! و فرق این دو همان تفاوت انتفاضه است و انقلاب! در لفظ مختلف و در معنی و عمل یکسان! من از میدان انقلاب با جمعیت سرازیر می شوم به سمت دانشگاه تهران و به 16 آذر که می رسم راه کج می کنم به داخل و پشت نرده های دانشکده فنی بس می ایستم تا با ازدحام جمعیت کم کم به داخل بروم.

نماز جمعه را عمدا در ظلّ آفتاب می نشینم! دلم می گوید خورشیدی که صورتت را روشن می کند باید روی سر من هم بتابد! جغرافیا که میدانی، اذان ظهر از گلدسته های مسجد دانشگاه بلند می شود و این یعنی تا کمی دیگر این آفتابِ عمودِ ظهر شرعی بر سر تو هم عمود می شود! و گلدسته های