«آقای نوار کاست»: توسل کردم و هیچ وقت لو نرفتم

صدای حاج غلامرضا سازگار می لرزد.

در خاطره ای می گوید خیلی نگران «عباسعلی محمدی» بودیم.

اگر گیر ساواکی ها می افتاد رحمی در کار نبود و زنده به خانه بر نمی گشت.

- گروه جامعه خبرگزاری فارس: دنبال حصار باغ ارامنه در محله قدیمی سرآسیاب را می گیریم و پیش می آییم.

مقصدمان اول خیابان تاجری است.

اینجا همه عباسعلی محمدی را می شناسند.

تا نامش را می آوریم به خانه جنوبی جمع و جوری اشاره می دهند.

با 89 سال سن هنوز هم سرحال است.

بعد از خوشامدگویی می گوید سنگین گوش شده ام.

بلندتر حرف بزنید.

فکری می شویم که این سوغات سال ها هدفون و ضبط صوت به گوش گرفتن است.

شهرت او به 18 هزار نوار کاستی است که همه عمرش را صرف ضبط و تکثیر و نگهداری از آن ها کرده است.

حالا چند صباحی می شود که پرستاری از همسر زمینگیر شده اش را به ماندن در جمع نوارها و صدای نوحه ها و شعرخوانی های آیینی برتری داده است.

زندگی سخت تر از گذشته می چرخید.

نوار کاست رقبای سرسختی مثل سی دی و دانلود از اینترنت و اشتراک در برنامه های صوتی جوراجور پیدا کرد و به سرعت به خاطره ها پیوست.

مشتری های صداهای به جا مانده از مجالس قدیمی کم کم از مغازه گلبانگ محمدی کناره گرفتند و  آقای نوار کاست تن به سپردن یکجای نوارها به سازمان تبلیغات اسلامی داد و مغازه کوچکی که سال ها تنها مرجع رسیدن به صدای روضه خوانی ها، �