کویتی پور؛ بازگشت یا برگشت؟

مردی که امروز با صورت تراشیده و با لباس یک دست مشکی روبرویمان ایستاده و می خواند: «دیگه ورق برگشت، دیگه نمی شه عقب برگشت، این آشی بود که خودمون پختیم ولی هیچ خوب نشد اصلا مزه ش .

- مردی که امروز با صورت تراشیده و با لباس یک دست مشکی روبرویمان ایستاده و می خواند: دیگه ورق برگشت، دیگه نمی شه عقب برگشت، این آشی بود که خودمون پختیم ولی هیچ خوب نشد اصلا مزه ش .

همان غلام کویتی پور خودمان است.

او امروز، رپ می خواند.

نام غلامعلی کویتی پور در ذهن بسیاری از ما با خاطرات سال های جنگ گره خورده است.

در سال 1359 وقتی جنگ شروع شد، کویتی پور هم مثل خیلی های دیگر به جبهه رفت.

البته به جبهه نرفت؛ در جبهه ماند چون بچه محل سنگر و خاکریز بود؛ زاده خرمشهر.

در جبهه هم کارش خواندن نبود؛ مربی آموزش نظامی بود اما هر وقت لازم بود برای رزمنده ها هم می خواند.

او کم کم تبدیل به یکی از تاثیرگذارترین حماسه خوان های سال های جنگ شد؛ تا جایی که احمدعلی راغب - سازنده سرودهای انقلابی - درباره او می گوید: در دوران دفاع مقدس کمتر موسیقی و سرودی به اندازه نوحه ها و مداحی افرادی چون کویتی پور و آهنگران تاثیرگذار بودند و مردم با شنیدن نغمه های این مداحان به شدت تحت تاثیر قرار می گرفتند.