«کهور ایرانی»، میراث تخریب شده جنوب

گونه کهور ایرانی یکی از سازگارترین گونه های موجود در مناطق بیابانی است که به دلیل حفظ تنوع زیستی، جلوگیری از بیابان زایی و حفظ مناطق جنگلی مطالعه و توسعه این گونه با ارزش باید در اولویت قرار گیرد.

- ایسنا/خراسان رضوی گونه کهور ایرانی یکی از سازگارترین گونه های موجود در مناطق بیابانی است که به دلیل حفظ تنوع زیستی، جلوگیری از بیابان زایی و حفظ مناطق جنگلی مطالعه و توسعه این گونه با ارزش باید در اولویت قرار گیرد.

این گونه در گذشته گسترش گاه وسیع اما گسسته ای را شامل می شده است اما در حال حاضر تنها مناطق محدودی از آن باقیمانده است.

تنوع زیستی، غنای زندگی میلیون ها جاندار و ژن های حامل آن ها که باعث شکل گیری بوم نظام های پیچیده می شوند، تعریف شده است.

تنوع زیستی به عنوان یک منبع کلیدی برای توسعه پایدار است.

یکی از مهمترین عوامل تهدیدکننده تنوع زیستی، تخریب زیستگاه های طبیعی است.

فشارهایی که انسان بر زمین وارد می کند تأثیر مستقیمی بر نابودی زیستگاه ها و انقراض گونه ها دارد.

این تغییرات چه در جمعیت های گونه ها و چه در محیط زیست آنها می تواند باعث تغییر تمام زیست بوم شده و درنتیجه تغییر در ساختار زیست بوم ها به عنوان عامل مهمی، باعث نابودی زیستگاه ها و انقراض گونه ها می شود.