حاشیه نشینی در روستا

بیست‌سال قبل که علی از روستای لوداب به روستای مادوان آمد، خبری از شهر شدن مادوان ‏نبود.

یاسوجی‌ها هنوز مادوان را روستایی می‌دانستند که پنج کیلومتر با آن‌ها فاصله داشت و زندگی اهالی‌اش هم ‏با روستا‌های دیگر تفاوتی نداشت.

با مهاجرت علی، تبدیل شدن زمین‌های کشاورزی برای ساخت‌وساز ‏خانه شروع شد.

او که در روستای خودش معلم بود، آن زمان به مادوان آمد تا علاوه بر معلم بودن بتواند از ‏مدرک روانشناسی‌اش هم استفاده کند.

او از نخستین مشاوران روستایی شد که سال‌ها بعد عنوان شهر گرفت: ‏ «همان سال‌ها قطعه به قطعه زمین‌های کشاورزی به فروش گذاشته شد و وضع مالی برخی از اهالی روستا ‏به سرعت تغییر کرد.

نزدیکی‌اش به یاسوج هم دلیلی بود برای رشد افسارگسیخته جمعیت.

10سال طول ‏کشید تا مادوان به یاسوج وصل شد.

» علی و دیگر روستاییان با چشمان خودشان دیدند که از روستا‌های دور ‏و نزدیک کهگیلویه و بویراحمد مردم به مادوان سرزیر می‌شوند.

بی‌شغل، بی‌آینده و بی‌امکانات: «هر‌سال بیش ‏از 300 تا 500 نفر به منطقه آمدند.

همین هم یکی از دلایل تنوع فرهنگی منطقه شد.

بیکاری و مشکلات ‏فرهنگی در کنار رسیدگی نکردن به وضع روستایی که حالا شهر شده عاملی بود تا شاهد رشد انواع ‏مشکلات اجتماعی باشیم.