قرارداد 25 ساله با چین زیر سایه بی اعتمادی مردم

ی یکی دو ماه گذشته موضوع پیش نویس یا قرارداد 25 ساله ایران و چین بسیاری از اذهان را به خود مشغول کرده است.

عده ای از آن حمایت و عده ای دیگر با آن مخالفت کرده و آن را خلاف منافع ملی کشور دانسته اند.

در بسیاری از رسانه ها و فضای مجازی هر دو گروه مخالف و موافق به اندازه کافی دلایل خود را در خصوص این قرارداد مطرح کرده اند و در این نوشتار قصد نیست که راجع به مفاد قرارداد صحبت شود .

بسیاری از مسئولان سیاسی- اقتصادی کشور امضای این قرارداد را به نفع کشور دانسته اند و معتقدند که سرمایه گذاری یک کشور خارجی می تواند بسیاری از گره های کور اقتصاد کشور را بگشاید ، در صنایع سبک و سنگین سرمایه گذاری شود ، چرخه تولید به حرکت در آید ، اشتغال زایی داشته باشد و نرخ بیکاری کاهش پیدا کند.

به راستی اگر چنین است چرا بسیاری از مردم مخالف امضای این قرارداد هستند ؟ چرا بسیاری از مردم کوچه و بازار، کارگر و کارمند و دانشجو که از وضعیت اسفناک معیشتی رنج می برند با این قرارداد مخالفت می کنند؟کارمندی که دو تا سه فرزند تحصیل کرده بیکار در خانه دارد چرا با این قرارداد مخالفت می کند ؟ مگر نمی داند با سرمایه گذاری خارجی چرخه تولید به چرخش در خواهد آمد ، کارخانه و کارگاه تاسیس خواهد شد و نرخ بیکاری کاهش خواهد یافت چرا بخش عظیمی از مردم کشورمان ، از کارگر و کارمند ،