ناجا؛ خدمتی که بالاتر از نان و آب است / آنچه که می ماند، رشادت است و قاب عکس پدر بر دستان فرزندش

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو_سیده زهرا حسینی؛ اول: روی یکی از صندلی های ایستگاه دروازه شمیران نشسته ام و منتظر قطار، سر و صدایی از سمت دیگر ایستگاه مترو، - در عوض اما کسانی هستند که چند سالی است خارج از انچه که می دانند، مغرضانه نظر می دهند و جو روانی جامعه را بهم می ریزند، همان جوی که مامور نیروی انتظامی آرام و امن می کند را، او برهم میزند تا ثابت کند که مأموران نیروی انتظامی به دنبال ایجاد ترس و وحشت هستند.

جانی را که مامور نیروی انتظامی از هر اتفاق دلخراشی حفظ می کند، او متشنج می کند تا بگوید که این ماموران به دنبال اسیب به جان مردم هستند و این افراد که گویا فقط در خانه نشسته اند و تمام دنیای شان همین شبکه های اجتماعی در فضای مجازی است، تلاش می کنند تا با سو استفاده از شرایط، به منافع شخصی خود دست یابند و در این میان، این روان و فکر مردمی است که هر روز در سطح شهر و دنیای قدم برمیدارند، قربانی خواسته های آن ها می شود و این فقط اقتدار پلیس است که تلاش می کنند تا کم رنگ شود و عرصه را برای جولان های ضدفرهنگی و ضد اخلاقی و در موارد متعدد ضدامنیتی خود در حامعه فراخ تر کنند.

ششم: اما آن چه که می ماند یاد رشادت و جسارت است؛ جسارتی که همان خط های اول برایتان نوشتم که هیچ کس جرات نداشت به دعوای ان ها ورود کند و غایله را ختم.