سوادآموزی پای تخته سیاه کرونا

آموزشیاران که می گفتند کلاس ها هر طور که بود برگزار شد، لبخندی می نشست کنج لب سوادآموزی، آموزشیاران اما وقتی که می گفتند چه سختی ها که نکشیدند، - سوادآموزی لب برمی چید.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگذشت مثل دانش آموزان این مناطق دست شان از ابزارهای ارتباطی هوشمند کوتاه بود، خیلی های دیگر هم پول خرید اینترنت نداشتند، در نتیجه در نقاطی که فقر فرهنگی و اقتصادی به هم می آمیخت، سوادآموزی بی سوادان سخت پیش رفت.

در مقابل اما بودند سوادآموزانی که با عشق پای کار ماندند و با تلاش های آموزشیاران هرطور که بود دوره های سوادآموزی و انتقال و تحکیم را با موفقیت پشت سر گذاشتند به این امید که از جرگه بی سوادان جدا شوند و به قول خودشان دیگر کور نباشند.

این گزارش راوی برشی از دشواری های سوادآموزی در عهد کروناست، درعین حال راوی تلاش هایی که توسط آموزشیاران نهضت سوادآموزی انجام شد تا آمار ناخوشایند دو میلیون بی سواد زیر 50 سال کشور تا می تواند کوچک تر شود.

گوشی نداشتند از تهران تا سیستان وبلوچستان، از خراسان رضوی تا چهارمحال وبختیاری حرف ها تقریباً یکی بود.

عجیب بود ولی در تهران، در خیلی از مناطق به گفته خانم کیارستمی، تعداد قابل توجهی از سوادآموزان خود او گوشی هوشمند نداشتند تا پای درس های مجازی بنشینند، اگر هم داشتند نمی توانستند مدام بسته های گران قیمت این�