بزرگ نغمه خوان وادی غزل/ آنچه شهریار را شهریار می کند

خبرگزاری فارس از تبریز- لیلا حسین زاده: آروزی شهریار رسیدن به جاودان است.

دنیا را دچار زمان و مکان و زمان و مکان را هم چاه می‎داند.

می خواهد از عبادت نردبانی درست کند و خود را از چاه نجات بدهد تا برسد به مرحله السابقون.

در هر زاویه از زندگی این پیر مغان و در هر بیت از اشعار او نکته ها و لطایفی نهفته است که اگر گفته شود، مطلب به درازا کشد و اگر گفته نشود، حق مطلب ادا نگردد و فرصت چنین فرصتی فوت شود.

این یکه تاز عرصه شعرو فارسی و زبان ترکی، ادبیات ترکی را تعالی می بخشد و آن را فراتر از عصرها و مرزها پیش می راند.

 چنین می شود که شاعران و اهالی ادب سایر کشورها را نیز عاشق و شیفته خود می کند و حتی پیش از سرودن شاهکار حیدربابایه سلام به اوج شهرت دست می یابد.

همین بس که بگوید: تورکین دیلی تک سئوگلی ایستکلی دیل اولماز/ اوزگه دیله قاتسان بو اصیل دیل اصیل اولماز این معنی را در اشعار ترکی خود به اثبات می رساند و در این رهگذر محشر کبرایی بپا می کند.

به قول خودش (بیر سویوخ معرکه نی محشر کبری الدیم.

) آنچه شهریار را شهریار می کند تنها اشعار ترکی بی بدیل او نیست.

صداقت کلام و همراهی با مخاطب از ویژگی های بارز اشعار اوست که جذابیت آن را صدچندان می کند.