حاج خانوم از جبهه نامه داری ...

این جمله ای است که 56 روز است، انتظار شنیدنش را می کِشد.

- ایسنا/مرکزی این جمله ای است که 56 روز است، انتظار شنیدنش را می کِشد.

پنج سالی است که از اولین گلوله ای که عراق به سمت ایران شلیک کرد می گذرد، در تمام این سال ها، طاهره خانم مادران بسیاری را دیده است که چشم براه خبری از فرزندشان که معلوم نبوده دقیقا در کدام سنگر روزگار جنگی اش را سپری می کند، بوده اند و حالا نوبت اوست که چشم براهی را تجربه کند.

پسرش یکسالی است که برای گذران خدمت سربازی به جبهه رفته و گهگاه برایش نامه می نویسد و او بارها و بارها به نوه ها التماس کرده هر نامه را چندین بار برایش بخوانند و هر بار گویی اولین بار است که آن کلمات تکراری را می شنود.

همیشه چند هفته بعد از اینکه نامه ای به دستش می رسد، دلشوره آغاز می شود، اما ایندفعه بیشتر از قبل دلشوره دارد، دو ماه از نامه قبلی گذشته و از نامه جدید خبری نیست.

هر بار که صدای زنگ در به گوش می رسد، به امید دیدن پستچی پشت در، از جا می پرد، گویی اینروزها چهره خسته پستچی تنها چهره ای است که طاهره خانم آرزوی دیدنش را دارد.

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شاید یکی از بزرگترین رویدادهای تاریخ این سرزمین و حتی دنیاست.

آنروزها بساط نامه و نامه نگاری داغ بود و پست و پستچی ها شاید مهمترین نقاط اتصال رزمندگان با خانواده هایشان بودند.