نیم نگاهی به زندگی عالم مجاهد «آیت الله سیدرضا فاضلیان»

همدان: قدمش را باید طلا بگیریم ، جمله ای است که سیدباقر در سال 1307 وقتی سیدرضا دیده به جهان گشود، بر زبان آورد.

دلیل این سخنش نیز گشایش روزی بود و اینکه سیدباقر توانسته بود، خانه ای بخرد و از اجاره نشینی رهایی یابد.

رشد در خانواده ای عالم پرور پدر از همان ابتدا دانست که این کودک طالع سعیدی دارد و قرار است کارهای بزرگی را به انجام برساند، که رساند.

سیدباقر فرزند سید محمودفاضل بود و به چهل واسطه به امام سجاد(ع) می رسید.

او عالمی وارسته و مورد وثوق مردم بود و فرزندش یعنی سیدباقر نیز همین راه را رفت.

سیدباقر در روستای شورین ساکن بود و در 1300 با نیره سادات وصلت کرد که از این ازدواج 6 فرزند به نام های سید جعفر، فاطمه بیگم، سید رضا، اشرف السادات، منیره سادات و سید تقی متولد شدند.

نیره سادات رضوی از معلمان قرآن بود که کرامت و وارستگی خود را از پدرش به ارث برده بود.

او از سادات رضوی بود و با حدود سی و چند واسطه به امام رضا(ع) منتسب می شد.

مرحوم سیدباقر توسط آیت الله نایینی و آیت الله اصفهانی معمم شده بود و در مسأله گفتن تبحر داشت.

از همین رو سید رضا در خانواده ای متولد شد که نماز شبشان ترک نمی شد و عالم خیز بود.

منزل پدری او محل رفت و آمد بزرگانی مانند حاج میرزامحمد دریایی و حاج میرزامحمدقمی و دیگران بوده است.