بازنشستگیِ نویسنده مثل ورزشکار نیست

نوشتن مانند ورزش کردن نیست که در اوج کنارش بگذاری؛ نوشتن دائمی است و تا زمان مرگ همراه انسان است.

- امین فقیری می گوید: نوشتن مانند ورزش کردن نیست که در اوج کنارش بگذاری؛ نوشتن دائمی است و تا زمان مرگ همراه انسان است.

این نویسنده در گفت وگو با ایسنا درباره اعلام بازنشستگی نویسندگان و زمین گذاشتن قلم، اظهار کرد: این موضوع مشکلی است که نیمی به نویسنده بازمی گردد و نیمی دیگر به شرایط جامعه.

نیمی که به نویسنده مربوط است توانایی اوست.

نویسنده قدرت نوشتن را از دست می دهد و حس می کند نوشته هایش مانند قبل نیست و کلمه ها مورد پسندش نیست و با تصمیم ناگهانی اعلام بازنشستگی می کند و دیگر نمی نویسد.

او در ادامه گفت: حس می کنم هرچه سن نویسنده بالاتر می رود مقداری از خلاقیتش کمتر می شود و چیزهایی را که دوست دارد نمی تواند بر روی کاغذ بیاورد؛ نویسنده ای مانند هوشنگ مرادی کرمانی احساس می کند به همه آرزوهای خود در نوشتن رسیده است و اعلام بازنشستگی می کند.

فقیری درباره شرایط جامعه نیز بیان کرد: گاهی نویسنده حس می کند دیگر کتاب هایش فروش نمی رود، مطالبش مورد پسند نسل جوان نیست و او را به بازی نمی گیرند، تیراژ کتاب هایش کم می شود و از این موضوع ناراحت شده و اعلام می کند دیگر نمی نویسد.