نشان سُم اسب عثمانی

حسین زرینی / مدرس دانشگاه و پژوهشگر تاریخ قفقاز این روزها بحران قره باغ، حضور و شعر خوانی اردوغان در باکو، وساطت پوتین بین روسای جمهور آذربایجان و ارمنستان و .

توجه ها را بیش از هر زمان دیگری به منطقه قفقاز جنوبی جلب کرده است.

چند بند زیر در همین راستا و از دید یک پژوهشگر تاریخ منطقه قلمی می شوند.

در این نوشتار سعی خواهد شد به صورت فشرده به انگیزه های اولین روزهای حضور عثمانی در قفقاز و چگونگی آن در عصر صفویه اشاره شود.

برآمدن ایران شیعی در ابتدای قرن دهم هجری(سال 907ه.

/1501م.

) موضوعی نبود که خوشایند حکومت عثمانی باشد.

عثمانی ها هر چه در توان داشتند به کار بردند تا حکومت شیعی صفویه را از بین ببرند.

جنگ چالدران(920ه.

1514م.

) و حملات مکرر سلطان سلیمان قانونی به شاه تهماسب صفوی در همین راستا بود.

آنان حدود 60 سال بعد دریافتند که توان از بین بردن این حکومت را ندارند و به همین خاطر پای میز مذاکره نشستند و صلح آماسیه(962ه.

/1555م.

) را که در آن مرزهای دو حکومت مشخص شده بود را با صفویه منعقد کردند.

عمر صلح آماسیه با مرگ تهماسب صفوی(984 ه.

/1576م.

) و عهد شکنی عثمانی ها به سر آمد.

مرزهای غربی ایران آماج حملات عثمانیان قرار گرفت.

این حملات یک تفاوت عمده با حملات پیشین عثمانی به ایران در دوره شاه اسماعیل و تهماسب داشت.