این زیباییِ فراموش شده...

سردرهای کاشی کاری شده، آخرین ارزش های تاریخی شهر اصفهان اند که به زمان حاضر متصل شده اند و حفاظت از آن وظیفه ای ملی برای پاسداشت میراثِ واپسین نسل های هنرمندان سنتی ایران زمین است؛ - کسانی که در عین وفاداری به گذشته، فرزند زمان خویش نیز بوده اند.

از اوایل قرن چهارده شمسی، با شروع شهرسازی جدید اصفهان، خیابان، به عنوان یکی از عناصر اصلی به ویژه در امتداد بازار و محل آمدوشد اتومبیل، مورد توجه جدی قرار گرفت، اما در این میان، وابستگی مهندسان و هنرمندان به فرهنگ سنتی آن چنان بود که هر رفتار جدیدی را با تعهد به نگاه گذشته معنا یا دست کم نشان می دادند.

اولین خیابان های اصفهان به جز چهارباغ عباسی که قدمت آن به عصر صفوی بازمی گشت، نشانه هایی قدرتمند از تداوم معماری گذشته ایران دارند؛ نمونه های این ادعا، سردر منازل و مغازه ها، جرزهای آجرچینی، در و پنجره ها، سرستون ها، سقاخانه ها، کتیبه های گچ بری و کاشی کاری ها در نمای بیرونی خیابان های چهارباغ عباسی و پایین، نشاط، شیخ بهایی و سپه است.

این آثار، آخرین ارزش های تاریخی شهر اصفهان اند که به زمان حاضر متصل شده اند و حفاظت از آن وظیفه ای ملی برای پاسداشت میراث واپسین نسل های هنرمندان سنتی ایران زمین است؛ کسانی که در عین وفاداری به گذشته، فرزند زمان خویش نیز بوده اند.