کجا ایستاده ایم؟

آیا جهان، جهان شگفتی هاست و باید هر آینه منتظر اتفاقات بزرگ پیش بینی نشده باشیم؟ آیا بشر در برابر رخدادها کاملاً مغلوب و مفلوک است؟ آیا همه مردمان دنیا دیر یا زود قربانی وقایعی می شوند که نه می شود آنها را پیش بینی کرد و نه می شود از آنها پیشگیری؟ در هنگامه رجزخوانی صدام و حمله به ایران و در طول جنگ عراق با ایران، با همه حمایت هایی که جهان غرب از او در برابر خطر ایران می کرد، شاید هیچ کس فکر نمی کرد که روزی ارتش ایالات متحده وارد بغداد شود و کوتاه زمانی بعد مردم عراق صدام فراری را از دخمه ای بیرون کشند و بر سر دار کنند.

18 دسامبر سال 2010 وقتی یک مامور زن شهرداری شهر کوچک و کم جمعیت سیدی بوزید تونس، چرخ یک سبزی فروش دوره گرد را هل داد، نه او و نه هیچ کس دیگری تصور نمی کرد که محمد بوعزیزی در اعتراض به این توهین، خود را جلو شهرداری همان شهر آتش بزند و زین العابدین بن علی شاه شطرنج تونس پس از 23 سال شاهنشاهی، فقط 23 روز دوام بیاورد و از کشور بگریزد.

13 ژانویه 2011 وقتی نارضایتی در لیبی شروع شد کسی تصور نمی کرد معمر قذافی قدرتمندترین مرد منطقه پس از 42 سال رهبری تا اکتبر همان سال بیشتر دوام نیاورد و پس از پیدا شدن در کانال فاضلاب و قبل از محاکمه به دست جوانان معترض کشته شود.