موسیقی همنشین و دَمنشینِ غزل

مهدی مظفری ساوجی در یادداشتی به عاشقانه های مهدی مظاهری و صدای سالار عقیلی در آلبوم «اینکه دلتنگ توام» پرداخته است.

- مهدی مظفری ساوجی در یادداشتی به عاشقانه های مهدی مظاهری و صدای سالار عقیلی در آلبوم اینکه دلتنگ توام پرداخته است.

در یادداشت این شاعر که در اختیار ایسنا قرار گرفته است، می خوانیم: غزل در مفهوم دیرین و ابتدایی خود، مطابق با روایتی از یان ریپکا، در کتاب مستطاب تاریخ ادبیات ایران ، ناظر به تغزل آغاز قصیده بوده که با ساز و آواز خوانده می شده و در مجالس بزم و طرب، که بیشتر معطوف به پادشاهان، یا امیران و وزیران و دیگر درباریان بوده، مطرّای جان های مشتاق و دل های آرزومند بوده است.

پژوهشگران معاصر، از جمله دکتر میرجلال الدین کزازی و دکتر داریوش صبور بر آن اند که این قالب در تاریخ شعر و ادب ایران از پیشینه و پشتوانه ای بس کهن برخوردار است و شاید بتوان آن را یادگاری دانست از آنچه دستان زنان باستان، ذیل نام های سرود یا سرودهای خسروانی ، چکامه ، فهلویات و ترانه می سروده اند و به گمانِ قریب به یقین، هسته های اصلی غزل، به مفهوم دیرین را در همین نوع ادبیات باید جُست، یعنی ادبیاتِ لیریک و غنایی که به طبع، تابعی از خواست ها و نیازهای جامعه ای بوده که شاعر و به تَبَع موسیقی دان، در پی حصولِ آن ها و وصول بدان ها بوده اند.