سیاست ورزی نظامیان

جماران به قلم جاوید قربان اوغلی نوشت: یکی از مباحث مهم در حوزه جامعه شناسی سیاسی رابطه بین نظامیان، سیاست و مداخله آنان در عرصه سیاسی کشورهاست.

نظامیان به عنوان گروهی با نفوذ در شاکله کشور و مسولیت شان در حفظ امنیت ، حراست از مرزهای ملی و کیان کشور ، همواره تمایل نیرومندی برای نقش آفرینی در عرصه سیاست دارند.

در باره انگیزه و هدف نظامیان برای ورود به عرصه سیاسی نظریات متفاوتی بین جامعه شناسان و علمای علم سیاست وجود دارد ولی به طور اجمال می توان احساس وظیفه ای ملی ، تاثیر گذاری بر نخبگان سیاسی ، تامین مقاصد سازمانی و ارضاء جاه طلبی های شخصی را از مهمترین عوامل و انگیزه های نظامیان برای مداخله در سیاست برشمرد.

در فرهنگ سیاسی، دولت مدنی به دولتی اطلاق می گردد که در آن سیاستمداران نقش اصلی را در تصمیم گیری های سیاسی دارند و دولتمرد کسی است که فرایند مشخصی را در سطوح مختلف اداره کشور پشت سر گذاشته و از علم و تجربه دیوان سالاری برخوردار است.

همان گونه که یک فرد نظامی با آموزش فنون نظامی گری ، مشق جنگ و گذراندن دوره های مختلف بر تعداد ستاره های خود می افزاید، سیاستمداران نیز پس از گذراندن تحصیلات دانشگاهی ، مدیریت سیاسی را از نهادها و وزارت خانه های مختلف مشق می کنند تا از تجربه و کارآیی لازم برای گرفتن مناصب بالاتر برخوردار ش�