چه سهمگین زخمی بود؟

«یک سوژه هایی انگار این قدر سنگین هستند که انگشت هایت نمی کشد بنویسی شان.

هواپیمای اوکراین هم از همان سوژه ها بوده و هست.

فقط دلم می خواهد زل بزنم به زمین و با انگشت پرز فرش فتیله کنم و اشک بریزم.

- یک سوژه هایی انگار این قدر سنگین هستند که انگشت هایت نمی کشد بنویسی شان.

هواپیمای اوکراین هم از همان سوژه ها بوده و هست.

فقط دلم می خواهد زل بزنم به زمین و با انگشت پرز فرش فتیله کنم و اشک بریزم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، در بخشی از یک یادداشت در روزنامه جام جم به قلم حامد عسکری، شاعر و نویسنده، آمده است: تاریخ پر است از این رنج های عجیب.

پارسال همین روزها بود که خاکسترنشین شدیم.

حاج قاسم را زده بودند.

انگار توی خواب یک مشت خورده باشد توی آبگاهت.

نفسمان قطع بود که خبر رسید یک هواپیما حوالی تهران به زمین افتاده.

مجازی ترکید.

روزهای تلخی بود.

چند روز گذشت.

آب پاکی ریختند روی دستمان.

پرواز اوکراینی که 176 مسافر داشت و می رفتند برای فردایشان.

برای آرزوهایشان برنامه ای بریزند.

پرپر شدند، مظلومانه و غریب.

حالمان خیلی بد شد.

سه روز همه گفتند سقوط بوده و نبوده.

به آن لبخندها.

به آن برنگشتن ها.

به آن گم شدن میان آلبوم عکس ها که فکر می کنم کامم تلخ می شود.

زخمی که مرهم و التیامی برای آن نیست و هر سال قرار است با داغش بسوزیم و بسازیم.