حضور موثر حراج تهران در اقتصاد هنر تجسمی ایران

با وجود اینکه ایران به عنوان یکی از قدیمی ترین و غنی ترین مهدهای هنر در جهان شناخته می شود تا همین 10 سال پیش، هیچ سهمی از فروش آثار هنری هنرمندانش نه تنها در سطح جهانی، بلکه در سطح ملی نیز نداشت.

در حالی که حراجی های غربی همچون کریستیز، ساتبیز، بونامز، خانه استکهلم و فلیپس نام خود را به عنوان قدیمی ترین و بزرگ ترین حراج های هنری جهان ثبت می کردند و آثار هنرمندان ایرانی را در کنار دیگر هنرمندان جهان به فروش می رساندند، در ایران هنرمندان بسیار به عرصه ظهور می رسیدند که نمی توانستند سهمی از این حراج های بین المللی داشته باشند.

در این میان حتی چینی ها هم در سال 1993 به فکر افتادند تا حراجی با عنوان چاینا گاردین راه بیاندازند که در آن انواع آثار هنری چینی به فروش می رسید.

حراجی که امروز در سطح بزرگ ترین حراجی های تخصصی هنر دنیا شناخته می شود.

ماجرا در ایران بدین شکل پیش می رفت تا اینکه در سال 1391 پس از کش و قوس های بسیاری درباره برگزار شدن یا نشدن حراج کریستیز به جای دبی در تهران، حراجی با نام خود تهران سر برآورد تا پایانی باشد بر این مناقشات.

این اولین گام جدی ایرانیان برای حضور در مارکت های بین المللی هنر بود، چراکه حراج هنری تهران می توانست سهم بزرگی در فروش آثار هنرمندان ایرانی در داخل از کشور و معرفی هنرمندان نوظهور به مارکت ه�