موسولینی، بهترین نمونه دیکتاتوری های تمامیت خواه قرن بیستم

شکل گیری دیکتاتوری موسولینی نه اتفاقی یک شبه و ناگهانی که محصول فرآیندی چند ساله بود.

روزنامه اعتماد نوشت: ایتالیا در شروع دهه 1920 کشوری عمیقا بحران زده بود که اگر نبود زمینه ای هم برای قدرت گیری فاشیست ها وجود نداشت.

سرخوردگی های به جای مانده از جنگ اول جهانی و مشکلات اقتصادی و اجتماعی آن سال ها و از همه اینها بدتر ناتوانی و ناکارآمدی تشکیلات موجود در ایتالیا برای تدبیر مسائل و مشکلات همه دست به دست هم دادند و این کشور را به سوی نوعی هرج ومرج پنهان بردند.

شرایطی که در آن هیچ گروه و حزبی قدرتی بیشتر از رقبایش نداشت، کار خاصی هم در کشور انجام نمی شد و بسیاری چیزها رها شده مانده بود.

این شرایط عده زیادی را نسبت به آینده کشورشان مایوس کرده و عده دیگری را به بی اعتنایی نسبت به همه چیز سوق داده بود.

چون ثروتمندان و طبقات بالای جامعه ایتالیا - زمینداران بزرگ و صاحبان صنایع این کشور - از قدرت گیری چپ ها و دگرگونی های بزرگی که احتمالا بعد از آن شکل می گرفت، می ترسیدند با همه داشته های خودشان از موسولینی و دارودسته اش پشتیبانی کردند.

چون شرایط کشورشان را مقدمه ای برای یک انقلاب سوسیالیستی می دیدند، پشت سر فاشیست ها صف متحدی از همه نیروهای ضد انقلابی شکل دادند.